روزمرگی های من

برماست که....

برماست که بهشتی کوچک کنج خانه هایمان بسازیم از گیاه، شعر و موسیقی! بر ماست که به پنجره‌ها وسعتی از رؤیا بدهیم، به فنجان‌ها عطر دلخواه بنشانیم، در دل هر قاب عکس، خاطره‌ای روشن بچینیم، و بگذاریم لبخند، میان چیدمان ساده‌مان، آرام قدم بزند. بر ماست که گلدان‌ها را با گفت‌وگوی نرم صبحگاهی بیدار کنیم، و هر عصر، در سایه‌ی یک ترانه‌ی قدیمی، به لحظه‌ها جان تازه ببخشیم... بر ماست که دل را به سرابی نسپاریم بر کنج دل هر بی سر و پایی نگداریم بر ماست که بر کنج لبی بوسه

ادامه مطلب

دست قلبتو بگیر

اگه میبینی یه قدم تو میری جلو و اون یه قدم میره عقب، تو دست قلبتو بگیر براش توضیح بده، بگو: ببین میدونم دوستش داری، اما اون آدم تو نیست، خیرِ زندگی تو در حضور و تجربه اون نیست؛ بهش توضیح بده که صلاح نیست این رابطه شروع بشه و ازش بخواه که همراهت بیاد؛ اگه نیومد باید بی رحم باشی، باید به پاهای میخکوب شدش توجه نکنی و با تمام توان دستاشو بکشی و به گریه هاش توجهی نکنی! ببین تو قراره عاشق بشی تا روزهات پر از انرژی بشه، تو قراره کنار یک نفر دیگه برای اهدافت

ادامه مطلب

حواستو جمع کن

"دوسِت دارم" جمله‌ای نیست که برای شروع یه رابطه گفته شه! تو نمی‌تونی تو یه مدت کوتاهِ آشنایی، یا چون از طرفت خوشت میاد این جمله رو به زبون بیاری. بارِ این جمله خیلی بیشتر از این حرفاست. "دوسِت دارم" چیزیه که باید تو زمان شکل بگیره، نه اینکه شروع کننده باشه. باید مطمئن باشی از حست و همه‌چی وقتی که داری این جمله رو میگی. ولی هممون دیدیم که اینجوری نیست. بهمون گفتن دوسِت دارم و بعد یه مدت نه چندان طولانی حرفشونو پس می‌گیرن و میگن دیگه نمی‌تونم.

ادامه مطلب

وبلاگ های پیشنهادی